مسجد محل برای اقامه نماز مغرب آماده می شد .زیر گذر محله را

پیر مرد بقال جارو زده و آب پاشی کرده بود . چند نفری هم در صف

نانوایی انتظار می کشیدند . همسایه ها در رفت و آمد بودند. هیچکس

از کنار دیگری بی اعتنا رد نمی شد ، می ایستادند ، چاق سلامتی

می کردند، از احوال همدیگر باخبر می شدند و ...

توصیف آنچه در مرکز محله می گذشت برایم دشوار است و غرض من

هم بیان آنچه که در اینجا دیدم نیست . خوب هم می دانم که در این

روزگار اینها دیگر به یگ خاطره تبدیل شده است اما...

احیاء بافت های قدیمی شهرها که توسط سیاست های ما به

قبرستانی سوت و کور بدل شده است در حد شعار باقی ماندهاست.

مردم هم به دلایل مختلف رفتن به حاشیه های نوساز شهرهارا

ترجیح می دهند. مسئولین هم به این اشتهای کاذب دامن می زنند

نتیجه این امر هم سکونت در حاشیه های بی هویت شهر است

که ناهنجاری های اجتماعی آن از بیان خارج است.

با خود فکر می کردم در همین کاشان خودمان ، برای مثال، بهتر

نبود به جای صرف این همه هزینه های گزاف برای انتقال حداقل های

تاسیسات زیر بنایی به منطقه ای در حاشیه آزادراه کاشان-اصفهان

برای احداث باصطلاح" مسکن مهر " بلوک هایی پراکنده در دهها

محله قدیمی شهر می ساختند که نه تنها هزینه ها ی انتقال 

تاسیسات زیر بنایی را نداشت ، بلکه محله های با هویت دوباره زنده

می شدند، مساجد ، مدارس، گذرها رونق پیدا می کردند ، بزه و آسیب

های اجتماعی نیز تحت تاثیر خود کنترلی محلی کمتر می شد . 

از رشد افقی شهر که هزینه های نگهداری سرسام آوری را بردوش

مردم بار میکند نیز کاسته می شد و صدها خیر و برکت دیگر ؟!.

راستی چه کسانی سیاستگذاری می کنند؟.

. 

نظرات شما عزیزان:

رحیم

ساعت18:51---20 خرداد 1390

- [ایمیل]

سلام سعید جان.
مدتها بود به خاطر گرفتاری های روزمره به وبلاگت سر نزده بودم. امروز که وارد شدم، شوکه شدم. خیلی زیباتر از قبل شده البته با همان طراوتهای گذشته. امیدوارم همچنان سرزنده باشید و پویا. به امید دیدار

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: